หมวดหมู่: เรียงร้อยธรรมไปตามกาล

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๑๐…

…เหตุการณ์ในอนาคตนั้น เรามิอาจจะกำหนดได้ตามที่ใจเราปรารถนาไปทุกอย่างต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเหตุและปัจจัย อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเตรียมใจไว้สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะมีผลในทางบวกหรือทางลบเรายอมรับกับมันได้

…หลวงพ่อจำเนียร สีลเสฏโฐครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๑๐”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๙…

…ทุกคนนั้นต่างใฝ่ฝันปรารถนาซึ่งสิ่งที่ดีอยากจะให้มี อยากจะให้เกิดแก่ตนเองแต่ที่มันไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้นั้นก็เพราะว่าเครื่องรับอันคือจิตของเรานั้นมันยังไม่มีความพร้อม ที่จะน้อมรับซึ่งกุศลธรรมทั้งหลาย เมื่อเครื่องรับนั้นยังไม่สะอาดดีพอ กุศลทั้งหลายก็ไม่อาจที่จะตั้งอยู่ได้หรือเกิดขึ้นได้ เราจึงจำเป็นที่จะต้องปรับใจ อันเป็นเครื่องรับซึ่งสิ่งที่จะเกิดขึ้นทั้งหลาย ให้มันสะอาด ให้มันดีเสียก่อนเพื่อรองรับสิ่งที่ดีทั้งหลาย ให้มาเกิดขึ้นและตั้งอยู่ในจิตใจของเรา…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๙”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๘…

..เตือนย้ำอีกครั้งสำหรับพี่น้องชาวไทย…

…กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘…

…รณรงค์ให้ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๘”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๗…

…มีหลายคนมาบ่นระบายให้ฟังอยู่เสมอว่า “ทำดีไม่ได้ดี ทำดีแล้วไม่มีคนยอมรับ” หรือทำความดี แล้วมีคนมานินทาให้ร้ายจึงทำให้ไม่อยากจะทำความดีอีกต่อไปน้อยอกน้อยใจในเสียงสะท้อนที่ตอบกลับมาจึงได้มาบ่นระบายให้พระฟัง

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๗”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๖…

…บนเส้นทางแห่งโยธากัมมัฏฐาน…

…โยธากัมมัฏฐานคือการทำงานอย่างมีสติและสัมปชัญญะ เป็นการเจริญซึ่งอิริยาบถบรรพ ในสติปัฏฐาน ๔ มีความระลึกรู้ แยกแยะผิดชอบชั่วดีมีการคิดพิจารณาในทุกขณะของการเคลื่อนไหว เป็นไปเพื่อประโยชน์ส่วนตนและประโยชน์ส่วนรวม…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๖”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๕…

…“ทำความเพียรมากเกินไปจิตใจก็ฟุ้งซ่าน ทำความเพียรอ่อนไปก็กลายเป็นเกียจคร้าน”

“อจฺจารทฺธํ วิริยํ อุทฺธจฺจาย สํวตฺตติ
อติลีนํ วิริยํ โกสชฺชายํ สํวตฺตติ”…
…พุทธสุภาษิต โสณสูตร ๒๒/๓๘๗…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๕”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๔…

…ถ้าอยากให้สิ่งที่ดี ๆ เกิดขึ้นกับตัวเราเราก็ต้องมาทำเครื่องรับของเราให้มันดีคือมาปรับจิตปรับใจของเราให้มันดีคือทำจิตทำใจให้เป็นบุญกุศลเสียก่อนเมื่อกายและใจของเรานั้นอยู่กับบุญกุศลแล้ว สิ่งที่ดีย่อมบังเกิดขึ้นแก่เราเพราะใจเรานั้นเป็นสื่อที่จะดึงดูดสิ่งที่ดีให้มาสู่กายและจิตของเรา

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๔”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๓…

…มองย้อนกลับไป หลายปีที่ผ่านไปเราได้เห็นอะไรมากมาย ได้จดบันทึกไว้และเมื่อเราได้นำบันทึกเก่าๆกลับมาอ่านได้เห็นถึงพัฒนาการของจิต ความรู้สึกนึกคิดที่แปรเปลี่ยนไป ซึ่งเกิดจากการสั่งสมอบรมจิตอย่างต่อเนื่องไม่ทิ้งธุระไม่ละศรัทธา พิจารณาอยู่เนืองนิจ จิตจึงได้พัฒนา ความเจริญก้าวหน้านั้นต้องประกอบด้วยปัจจัย ๔ ที่เรียกว่าอิทธิบาท ๔ อันประกอบด้วย…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๓”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๒…

…บนวิถีแห่งเส้นทางสายธรรมอุปสรรคปัญหา คือบททดสอบของผู้ปฏิบัติธรรม ว่าจะข้ามผ่านเพื่อไปสู่สภาวะที่สูงยิ่งขึ้นไป

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๒”

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล ปฐมบท…

…ธรรมะทั้งหลายเป็นเรื่องใกล้ตัวและทุกท่านก็ได้ปฏิบัติอยู่ในกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว เพราะว่าการปฏิบัติธรรมนั้น คือการทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ ตามหลักของมรรคองค์ ๘ มีสติระลึกรู้อยู่ในสิ่งที่คิดและกิจที่ทำ มีองค์แห่งคุณธรรมคือความละอายและเกรงกลัวต่อบาปกรรมคุ้มครองจิตอยู่ ก็ได้ชื่อว่าผู้นั้นกำลังปฏิบัติธรรมอยู่…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล ปฐมบท”