บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๓๑

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๓๑…

…ใช้เวลาส่วนใหญ่ในตอนกลางวันนั้นจะใช้ไปในการคิดพิจารณา สงเคราะห์ให้คำแนะนำในการทำงาน บริหารคนบริหารงาน ประสานให้ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี ไม่มีปัญหาและอุปสรรค์โดยใช้หลักการคิด วิเคราะห์และวางแผนการทำงานไว้ล่วงหน้า มองงานทุกอย่างให้ละเอียดให้ชัดแจ้งในองค์ประกอบของงาน ว่ามีกระบวนการในการกระทำเป็นอย่างไร ใช้วัสดุอุปกรณ์อะไรบ้าง ต้องใช้แรงงานมากน้อยขนาดไหน ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้มีอะไรบ้าง ซึ่งเราต้องคิดและวางแผนไว้ล่วงหน้า

…ให้คำแนะนำก่อนที่เขาเหล่านั้นจะลงมือทำงานทุกครั้งคิดทีละเรื่อง ทีละอย่าง ให้มันจบเป็นเรื่อง ๆ ไป แล้วบันทึกไว้ในส่วนของความจำ คือมองภาพกว้าง ๆ แล้วมาแยกแยะออกเป็นอย่าง ๆ เป็นเรื่อง ๆ ไป โดยให้ความสำคัญที่เหตุและปัจจัย ว่าอะไรควรทำก่อนและทำที่หลัง ทำในสิ่งที่คิดและทำได้ในทันที เพราะมีเหตุและปัจจัยที่พร้อม เวลา โอกาส สภาพดินฟ้าอากาศและความพร้อมของบุคคลากร

…ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเหตุและปัจจัยซึ่งเราได้วางแผนงานไว้และมีแนวทางของการแก้ไข้ไว้ล่วงหน้า ถ้าเกิดมีอุปสรรค์และปัญหาขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากการฝึกคิด ฝึกพิจารณาโดยการมีสติสัมปชัญญะและสมาธิเป็นพื้นฐาน คือการทำจิตให้นิ่งแล้วจะมองเห็นทุกสิ่งอย่างละเอียดและชัดเจน ทุกอย่างสามารถที่จะฝึกฝนกันได้ ไม่ได้ยากอย่างที่คิดขอเพียงเราเริ่มต้นและลงมือทำ…

…แด่การพิจารณาฝึกฝนหาเหตุและผลของสรรพสิ่งรอบกาย…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๗ พฤษภาคม ๒๕๖๔…

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *