…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๐…
…ชีวิตคือการเดินทางของจิตวิญญาณ ที่ต้องผ่านบททดสอบมามากมายกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางของชีวิต เรียนรู้ความถูกผิดและดีชั่วอยู่ตลอดเวลา แสวงหาซึ่งความสำเร็จของชีวิตที่คิดไว้แตกต่างกันไปตามความปรารถนาของแต่ละคน
…รางวัลของชีวิตนั้น มิได้วางไว้ที่จุดเริ่มต้น และหนทางนั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ย่อมมีอุปสรรคขวากหนามอยู่บนเส้นทางทุกอย่างที่พานพบล้วนเป็นประสบการณ์ของชีวิต ความพลาดผิดพลาดพลั้งจึงไม่ใช่ความล้มเหลวแต่มันเป็นบทเรียนของชีวิตที่สอนให้เราเรียนรู้
…ชีวิตที่เหลืออยู่ เรียนรู้จากสิ่งที่ผ่านมาเพื่อที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าแสวงหาในสิ่งที่ดีให้แก่ชีวิต ไม่ให้พลาดผิดอย่างที่เคยผ่านมาเพราะว่าเราได้เรียนรู้และมีบทเรียนมาแล้วตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ การเดินทางของชีวิตนั้นยังไม่สิ้นสุด…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๕ มิถุนายน ๒๕๖๔…