…ใคร่ครวญธรรมและคำกวีในยามเช้า…
…ระลึกนึกถึงคำกล่าวของครูบาอาจารย์ที่ท่านได้กล่าวสอนไว้ว่า “เมื่อหยุดคิดหยุดปรุงแต่งและวางทุกสิ่งลงได้ ทั้งสิ่งที่รู้และสิ่งที่ถูกรู้ทั้งปวง สัจธรรมจริงแท้ก็จะปรากฏขึ้นมาให้รู้เห็นเอง”
…มันเป็นเช่นนี้เอง…
๐ รอนแรม มาเรียงราย
สู่จุดหมาย ที่เดียวกัน
ตามล่า หาความฝัน
จึงได้เป็น อย่างเห็นมา
๐ ตามแนว ของพุทธะ
สมณะ ผู้ค้นหา
สำรวม กายวาจา
ตั้งใจสู่ เส้นทางธรรม
๐ ฝึกฝน ปฏิบัติ
อย่างเคร่งครัด ไม่ใฝ่ต่ำ
คิดชอบ ประกอบกรรม
กุศลนี้ จึงได้มา
๐ ฝึกกาย ให้อดทน
บทเริ่มต้น แสวงหา
สติ คุมกายา
ทุกก้าวย่าง ขณะเดิน
๐ พุทโธ คือพุทธะ
เป็นธรรมะ คิดให้เพลิน
จะพบ ความเจริญ
และเพลิดเพลิน ในทางธรรม
๐ แนวทาง แห่งพุทธะ
คือธรรมะ อันเลิศล้า
ก่อเกิด กุศลกรรม
จิตสงบ พบหนทาง
๐ รู้ธรรม เข้าใจโลก
ละทุกข์โศก จิตปล่อยวาง
จิตพบ ทางสว่าง
จิตรู้ตื่น และเบิกบาน
๐ อบรม กายใจจิต
เพียรพินิจ ให้เชี่ยวชาญ
อดทน เพื่อผลงาน
ความเจริญ ในทางธรรม
๐ รอนแรม มาเรียงราย
สู่จุดหมาย ที่เลิศล้ำ
เดินตาม เส้นทางธรรม
ใจคิดชอบ ประกอบดี
๐ ฝึกฝน ความอดทน
บรรลุผล เพราะสิ่งนี้
สติ นั้นต้องมี
ระลึกรู้ ทั่วกายา
๐ ขันติ ความอดกลั้น
ธรรมข้อนั้น ที่ได้มา
เจริญ ภาวนา
จิตสงบ ก็พบธรรม….
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๕…