บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๓๙

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๓๙…

…อนุวิจฺจการํ กโรหิ…
“จงใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงค่อยทำ”
…พุทธสุภาษิต อุปาลีวาทสูตร ๑๓/๖๒…

…คำโบราณท่านกล่าวไว้ว่า “สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็น ไม่เท่ามือคลำสิบมือคลำ ไม่เท่าทำเอง” เพราะทุกสิ่งทุกอย่างนั้น ต้องรู้ ต้องเห็นและต้องทำมันจึงจะเข้าใจ ไม่ใช่คิดไป จินตนาการณ์ไปว่ามันคงจะเป็นอย่างนั้น มันคงจะเป็นอย่างนี้ โดยเอาความรู้สึกของตัวเราเองมาเป็นตัวตัดสิน ว่าสิ่งนั้นใช่หรือมิใช่ถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง

…ทุกสิ่งทุกอย่างต้องพิสูจน์ด้วยการกระทำด้วยตัวของเราเอง โดยการศึกษาค้นคว้าหาข้อมูลในสิ่งที่เราจะกระทำเสียก่อน แล้วตระเตรียมความพร้อมทั้งภายนอกและภายในให้ครบถ้วนแล้วจึงลงมือกระทำไปตามแนวทางที่ได้ศึกษาค้นคว้ามาและเมื่อกระทำเต็มที่แล้ว จึงมาสรุปว่ามันเป็นอย่างไรซึ่งในหลักของพระพุทธศาสนาท่านเรียกว่า “ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ” เพื่อให้
เข้าใจซึ่งเหตุ ปัจจัยและผลที่ออกมา…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๓๑ สิงหาคม ๒๕๖๔…

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *