…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๑๙…
…สรรพสิ่งย่อมแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มากบ้างน้อยบ้างขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย จิตที่ไม่ได้ฝึกให้ดีย่อมหวั่นไหวไปตามกระแสของโลกที่แปรเปลี่ยนไปทุกขณะ
…แต่จิตที่ฝึกฝนไว้ดีแล้วนั้น ย่อมไม่หวั่นไหวไปตามกระแสแห่งโลกธรรมในความเคลื่อนไหว จิตนั้นไม่หวั่นไหวเพราะว่ามีธรรมเป็นเครื่องอยู่อาศัยมีธรรมเป็นเกราะคุ้มกันภัยจากกระแสแห่งโลกธรรมทั้งหลาย…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔…