…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๘๘…
… “มีสติแนบอยู่กับตัวรู้ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน พิจารณาลมหายใจเป็นพระไตรลักษณ์พิจารณากายคตานุสติ คือพิจารณาร่างกายของเราเอง ให้มันชัดแจ้งทั้งกายภายนอกและกายภายในเมื่อเราเห็นกายและจิตของเราแล้วเราก็จะเห็นและเข้าใจในกายและจิตของผู้อื่นเช่นกัน”…
…ทำความรู้ความเข้าในกายและจิตของตน ค้นให้เจอซึ่งกิเลสตัณหาอัตตาที่มีอยู่ในจิตของตนให้เจอรู้เห็นและเข้าใจ โดยการคิดพิจารณาถึงคุณถึงโทษ ถึงประโยชน์และไม่ใช่ประโยชน์ของสิ่งเหล่านั้นเป็นไปเพื่อความจางคลายแห่งกิเลสตัณหา อัตตาอุปาทาน ด้วยการใช้จิตพิจารณาในธรรมทั้งหลายซึ่งเป็นปัจจุบันธรรม คือสิ่งที่กำลังเห็นและเป็นอยู่ รับรู้ได้ด้วยจิตโดยการคิดและพิจารณาเข้าหาหลักธรรมทั้งหลาย…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒ พฤษจิกายน ๒๕๖๔…