รำพึงธรรมกับสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา

…รำพึงธรรมกับสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา…

…บอกกล่าวกับผู้คนที่ได้พบปะกันอยู่บ่อยครั้งว่าเรื่องราวเหตุการณ์ของแต่ละคนที่ได้ผ่านมานั้นมันไม่ใช่เหตุบังเอิญแต่ทุกสิ่งอย่างนั้น กรรมเป็นผู้จัดสรรให้มันเป็นไป…

…ทุกย่างก้าวที่เราเดินผ่าน
นั้นคือตำนานของชีวิต
ที่เราได้ลิขิตขึ้นมาเอง
ไม่ใช่โชคชะตาหรือฟ้าลิขิต
ไม่ใช่นิมิตของเทวดาบนสรวงสวรรค์
ไม่ใช่พระพรหมนั้นมาบันดาล
แต่สิ่งที่ชีวิตต้องพบพาน
นั้นล้วนแต่เกิดจากกรรม
ที่เคยกระทำผูกพันกันมา
จึงต้องมาประสพพบเจอ
มีทั้งกรรมที่เป็นอกุศล
อันส่งผลให้พบความทุกข์
หรือว่ากรรมที่เป็นกุศล
อันส่งผลให้ได้รับความสุข
ทุกเรื่องจึงสรุปลงที่กรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้ราม…
…๙ พฤษภาคม ๒๕๖๕…