เรียงร้อยถ้อยธรรมในยามใกล้ค่ำ

…เรียงร้อยถ้อยธรรมในยามใกล้ค่ำ…

…ชีวิต คือการเดินทางของจิตวิญญาณที่ต้องผ่านบททดสอบมามากมายกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางของชีวิตเรียนรู้ความถูกผิดและดีชั่วอยู่ตลอดเวลาแสวงหาซึ่งความสำเร็จของชีวิตที่คิดไว้ซึ่งแตกต่างกันไปตามความปรารถนาของตนตามเหตุและปัจจัยที่มีกรรมเป็นตัวจำแนก…

…รางวัลของชีวิตนั้น มิได้วางไว้ที่จุดเริ่มต้นและหนทางนั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบย่อมมีอุปสรรคขวากหนามอยู่บนเส้นทางทุกอย่างที่พานพบล้วนเป็นประสพการของชีวิตความพลาดผิดพลาดพลั้งจึงไม่ใช่ความล้มเหลว แต่มันเป็นบทเรียนของชีวิตที่สอนให้เราเรียนรู้ทุกอย่างรอบกายนั้น ล้วนเป็นครูผู้สอนธรรม…

…ชีวิตที่เหลืออยู่ เรียนรู้จากสิ่งที่ผ่านมา เพื่อกำหนดทิศทางที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า แสวงหาในสิ่งที่ดีมีประโยชน์ให้แก่ชีวิต เพื่อไม่ให้พลาดผิดอย่างอดีตที่เคยผ่านมาเพราะว่าเราได้เรียนรู้และมีบทเรียนมาแล้ว ตราบใดที่ชีวิตนั้นยังมีลมหายใจอยู่การเดินทางของชีวิตนั้นก็ยังไม่สิ้นสุด…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…