…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๙๑…
…“ไปทะเลาะทุ่มเถียงกับเสือดีกว่าไปทะเลาะกับคนโง่ เพราะคนโง่ไม่มีเหตุผลหรือมีแต่เหตุผลของคนโง่”…
…คำของหลวงพ่อพุทธทาส…
๐ โลกธรรม นำมา ซึ่งสะสม
ค่านิยม สังคม แห่งยุคใหม่
เพื่อโอ้อวด แข่งขัน กันเรื่อยไป
หวังกำไร กอบโกย ไม่ระวัง
๐ ทั้งลาภยศ สรรเสริญ เพลินในสุข
ทำให้ทุกข์ ตามมา ในภายหลัง
เมื่อเสื่อมยศ เสื่อมลาภ ให้ล้มพัง
มีคนชัง ไม่สรรเสริญ ไม่เยินยอ
๐ กินกามเกียรติ กอบโกย เพราะโหยหา
ให้ได้มา ในสิ่ง ที่ร้องขอ
เพราะความที่ อยากได้ ไม่รู้พอ
จึงเกิดก่อ ความทุกข์ ไม่สุขใจ
๐ ความสำเร็จ ของชีวิต ที่คิดหา
คือทรัพย์สิน เงินตรา นั้นหาไม่
ความสำเร็จ ของชีวิต อยู่ที่ใจ
บอกว่าพอ เมื่อไหร่ ก็ใช่เลย
๐ เมื่อมุ่งหวัง มาเป็น สมณะ
เพื่อลดละ ทุกสิ่ง ไม่นิ่งเฉย
ทั้งอัตตา ตัวตน ที่คุ้นเคย
กิเลสเอย ตัณหาเอย ควรละวาง
๐ อยู่กันแบบ พอเพียง ก็เพียงพอ
การร้องขอ เกินไป ออกให้ห่าง
เดินตามธรรม มีธรรม เป็นแนวทาง
ตามแบบอย่าง พระอาจารย์ ท่านทำมา
๐ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นตัวอย่าง
ท่านได้สร้าง แบบไว้ ให้ศึกษา
ตามหลักธรรม ขององค์ พระสัมมา
ใช้ปัญญา มีสติ และตริตรอง
…” คุณ…คิดดี แล้วหรือ ที่กระทำ
มา…ถลำ ทำชั่ว ให้มัวหมอง
ทำ…เพื่อใคร โปรดคิด ด้วยจิตตรอง
อะไร…ถูก อะไรต้อง จงตรองดู “…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑ มิถุนายน ๒๕๖๕…