…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๒๔…
…คติธรรมของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต….
คัดจากหนังสือ ขันธะวิมุติสะมังคีธรรมะ…..
…”การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรอง เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย ความทุกข์เป็นของน่าเกลียดน่ากลัว แต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง”…
…กาพย์ยานี กวีธรรมก่อนรุ่งอรุณ…
๐ ล่องลอย ในกระแส
ความผันแปร ของสังคม
เป็นอยู่ มานานนม
แสวงหา สัจธรรม
๐ ยึดถือ สิ่งไร้ค่า
มาบูชา ช่างน่าขำ
เวียนว่าย สร้างเวรกรรม
เพราะหลงผิด อวิชชา
๐ วันหนึ่ง ฉันจึงพบ
ความสงบ ไร้ตัณหา
แสงธรรม ช่วยนำพา
ทำให้ฉัน นั้นเข้าใจ
๐ โลกนี้ ไม่เที่ยงแท้
เกิดเจ็บแก่ แล้วตายไป
สุดท้าย ได้อะไร
เหลือเพียงกรรม ที่ทำมา
๐ คำสอน องค์พุทธะ
มีสาระ ควรศึกษา
ฝึกฝน ภาวนา
คือเส้นทาง สัจธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๗ สิงหาคม ๒๕๖๕…