…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๙…
…มีผู้สนใจในการปฏิบัติธรรมมาถามอยู่เสมอว่า ปฏิบัติอย่างไร จึงจะเกิดความก้าวหน้าความเจริญในธรรมก็ตอบเขาเหล่านั้นไปว่า
…ทำตัวตามปกติเพียงแต่เพิ่มกำลังของสติสัมปชัญญะและองค์แห่งคุณธรรมให้มากขึ้นคือมีการระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อมให้มากขึ้นกว่าที่เคยเป็นมา พร้อมทั้งมีความละอายและเกรงกลัวต่อบาปให้มากขึ้น นั้นแหละคือความเจริญก้าวหน้าในธรรม…
…ข้อคิดจากโคลงโลกนิติ…
…นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย
เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า
พิษน้อยหยิ่งโยโส แมงป่อง
ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้าง ฤทธี…
…เข้าใจโลกก็จะเห็นธรรม…
๐ โลกใบนี้ หลายหลาก ซึ่งเผ่าพันธุ์
มาหล่อหลอม รวมกัน ตามพื้นที่
แบ่งแยกตาม เชื้อสาย ที่มากมี
และสิ่งที ศรัทธา มาเหมือนกัน
๐ โลกนั้นอยู่ ของโลก อย่างสงบ
โลกเคารพ ธรรมชาติ สมานฉันท์
โลกก็อยู่ ของโลก มานานวัน
โลกมาพลัน วุ่นวาย เพราะผู้คน
๐ คำว่าคน คือคลุกเคล้า ให้เข้ากัน
สาระพัน สารพัด ความสับสน
เพราะกิเลส ตัณหา พาเวียนวน
ทำให้คน วุ่นวาย ไร้ศีลธรรม
๐ ถืออัตตา มานะ เป็นที่ตั้ง
ต่างมุ่งหวัง ประโยชน์ตน จนถลำ
ให้ความโลภ ความชั่ว เข้าครอบงำ
จิตตกต่ำ ให้วุ่นวาย ไม่ร่มเย็น
๐ คนเหมือนกัน แต่ต่างกัน ที่ความคิด
ต่างมีจิต คิดกัน อย่างที่เห็น
อยากจะมี อยากจะได้ อยากจะเป็น
จึงทุกข์เข็ญ แข่งขัน กันเรื่อยมา
๐ ถ้ารู้จัก ความพอเพียง เลี้ยงชีวิต
รู้ถูกผิด ควบคุม ซึ่งตัณหา
และถ้ายอม ลดละ ซึ่งอัตตา
ก็จะพา โลกสงบ เคารพกัน
๐ เคารพสิทธิ์ เคารพธรรม นำความคิด
รู้ถูกผิด ดีชั่ว ไม่หุนหัน
รู้จักการ เอื้อเฟื้อ ช่วยเหลือกัน
สมานฉันท์ โลกสงบ เมื่อพบธรรม….
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๙ เมษายน ๒๕๖๕…