รวี สัจจะ สมณะไร้นาม

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๑…

…จิตสำนึกแห่งคุณธรรมคือความรู้สึกละอายและเกรงกลัวต่อบาปและเมื่อเราไม่กล้าทำบาปเราจะทำความดี คนทำความดีจิตใจจะอ่อนโยนมีเมตตา รู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเสียสละ ละความเห็นแก่ตัวลงไปได้ตามสภาวะ

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๑”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๐…

“ภิกษุทั้งหลาย! เราประพฤติพรหมจรรย์นี้มิใช่เพื่อหลอกลวงคน เพื่อให้คนบ่นถึงเพื่อผลคือลาภสักการะและชื่อเสียงเพื่อเป็นเจ้าลัทธิ เพื่อให้คนทั้งหลายรู้จักเรา ก็หามิได้ แต่ที่จริงแล้วเพื่อความสังวรระวัง เพื่อละกิเลสเพื่อคลายกิเลส และเพื่อดับกิเลสเท่านั้น”
…พุทธสุภาษิต พรหมจริยสูตร ๒๑/๒๙…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๐”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๙…

…มีผู้สนใจในการปฏิบัติธรรมมาถามอยู่เสมอว่า ปฏิบัติอย่างไร จึงจะเกิดความก้าวหน้าความเจริญในธรรมก็ตอบเขาเหล่านั้นไปว่า

…ทำตัวตามปกติเพียงแต่เพิ่มกำลังของสติสัมปชัญญะและองค์แห่งคุณธรรมให้มากขึ้นคือมีการระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อมให้มากขึ้นกว่าที่เคยเป็นมา พร้อมทั้งมีความละอายและเกรงกลัวต่อบาปให้มากขึ้น นั้นแหละคือความเจริญก้าวหน้าในธรรม…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๙”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๘….

…ถ้าปฏิบัติ ปฏิบัติชอบ อยู่ในกรอบของพระธรรมวินัย ทรงไว้ซึ่งสมณะสารูปไม่มีบาดแผล ความผิดที่ปกปิดซ่อนไว้จะกลัวทำไมกับการปฏิรูปพุทธศาสนาอย่ากล่าวอ้างว่าปกป้องพุทธศาสนาเพื่อว่าสนองกิเลสตัณหาของตนเอง…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๘”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๗…

…สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ นิคมของชาวศักยะ ในแคว้นสักกะครั้งนั้นท่านพระอานนท์ ได้เข้าเฝ้าแล้วกราบทูลพระพุทธองค์ว่า…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๗”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๖…

…ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์ผู้สงบระงับแล้ว ละได้ทั้งความชนะและความแพ้ ย่อมอยู่เป็นสุข…
…ขุ.ธัม. ๒๕…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๖”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๕…

…“อันว่าไม้จันทน์นั้น แม้จะแห้งก็ไม่ทิ้งกลิ่น หัสดินก้าวลงสู่สงครามแล้วไม่ทิ้งลีลา อ้อยแม้เข้าสู่หีบยนต์แล้วย่อมไม่ทิ้งรสหวาน บัณฑิตแม้จะประสพกับปัญหาของชีวิตหรือได้รับความทุกข์ยากลำบากสักปานใดก็ไม่ทิ้งธรรม”…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๕”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๔…

…ชีวิตของการสร้างงานที่ผ่านมาตั้งเจตนาด้วยกุศลจิต สิ่งที่คิดและสิ่งที่ทำนั้น เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อชุมชนและคนรุ่นต่อไป ไม่ได้สร้างทำไปเพื่อตอบสนองตัณหาของตนเอง หรือเพื่อการอวดเก่งอวดบารมี แต่สิ่งที่คิดและกิจที่ได้ทำนั้น คือการสอนธรรมแก่ตนเองและคนรอบข้าง ดั่งที่เคยกล่าวอยู่เสมอว่า “ทำให้ดู อยู่ให้เห็น สอนให้เป็น แล้วก็ปล่อย” คือคติธรรมในการสอนลูกศิษย์ทั้งหลาย

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๔”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๓…

…อยากจะบอกว่า เรื่องเวรกรรมนั้นมีจริง ไม่ต้องรอถึงชาติหน้าเห็นผลได้ในชาตินี้ ทำกรรมอะไรไว้มันจะส่งผลให้ไม่ช้าก็เร็ว ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว ซึ่งเราต้องเตรียมตัวเตรียมใจ อย่าหวั่นไหวและตื่นตกใจ

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๓”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๒…

…อานิสงส์ในการฟังธรรม ๕ ประการ…

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย !” อานิสงส์ในการฟังธรรม ๕ ประการ เหล่านี้คือ…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๒”