บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๖๐

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๖๐…

…ระลึกถึงคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่ท่านได้กล่าวไว้ “จิตที่ส่งออก เป็นสมุทัยผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอกเป็นทุกข์จิตเห็นจิตเป็นมรรค ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ”

…การเจริญวิปัสสนาคือการเจริญสติปัฏฐาน ๔ คือการบำเพ็ญภาวนากุศลการฝึกตนให้มีสติอยู่กับรูปและนามคือความเป็นผู้ไม่ประมาทไม่อยู่ปราศจากสติ ผู้นั้นจึงได้ชื่อว่าปฏิบัติตรง ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติเป็นมัชฌิมาคือสายกลาง ปฏิบัติถูกต้องตามพุทธพจน์ที่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ชอบแล้ว…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๖๐”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๙

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๙…

…ธรรมะนั้นเป็นเรื่องของการกระทำภายในจิต ไม่ใช่เพียงคำสอนที่อยู่ในคัมภีร์หรือใบลาน ไม่ใช่การอ่านการท่องให้จำได้แล้วเอาไปอวดรู้

…ธรรมะทั้งหลายนั้นเกิดขึ้นอยู่ที่กายและที่จิต อยู่ในทุกความคิดและทุกอย่างที่กำลังกระทำ เพราะว่าธรรมะนั้นคือธรรมชาติที่แท้จริงของจิต ที่เปลี่ยนแปลงไปตามจังหวะเวลาและโอกาส สอดคล้องกับความเป็นจริงของธรรมชาติทั้งหลาย

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๙”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๘

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๘…

…อนุวิจฺจการํ กโรหิ…
“จงใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงค่อยทำ”
…พุทธสุภาษิต อุปาลีวาทสูตร ๑๓/๖๒…

…“นิ่งไม่เป็น โง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ยาก” เพราะบางครั้งที่เราแสดงความคิดอวดฉลาดอวดรู้ออกไปนั้น มันเป็นการเอาความโง่ของเราออกมาประจานตัวเราเอง คำพูดและการกระทำ มันสามารถที่จะนำมาวิเคราะห์ว่าเขาเป็นอย่างไร ภูมิธรรมภูมิปัญญาระดับไหน มาจากความจริงใจหรือว่าเป็นมายา เมื่อเรานิ่งสงบย่อมจะมีเวลาที่จะที่ตั้งสติและมีสมาธิในการคิดพิจารณา ศีล สมาธิ ปัญญา คือแนวทางของการแก้ปัญหาทุกอย่างของชีวิต…

…แด่ความนิ่งสงบที่จะสยบความเคลื่อนไหว…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๘”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๗

..บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๗…

…“การสะสมบุญทำให้มีความสุข สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย”
…พุทธสุภาษิต ธรรมบท๒๕/๒๖…

“…ถ้าไม่ยึดอะไรในสิ่งรู้ ก็จะอยู่อย่างสงบ พบเยือกเย็น…”

…จากหนังสือ “ ฟ้าสางทางสุภาษิตที่ข้าพเจ้าชอบ”…
…หลวงพ่อพุทธทาส โมกขพลาราม ไชยา…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๗”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๖

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๖…

“บัณฑิตควรตั้งตนไว้ในคุณธรรมก่อนแล้วจึงค่อยสอนผู้อื่นภายหลังตนจึงจะไม่มัวหมอง”

“อตฺตานเมว ปฐมํ ปฏิรูเป นิเวสเย อถญฺญมนุสาเสยฺย น กิลิสฺเสยฺย ปณฺฑิโต”

…สรรพสิ่งทั้งหลายล้วนเป็นไปตามกฎของพระไตรลักษณ์คือ ความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป ไม่มีอะไรที่ที่จะหนีกฎนี้ไปได้ สิ่งที่สำคัญก็คือเราต้องทำใจรับกับสภาวะที่จะเกิดขึ้นนั้น ว่าเราจะรับได้ขนาดไหน ในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวของเราเอง

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๖”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๕

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๕…

…ความสำเร็จ ของชีวิต จิตนั้นรู้
มันขึ้นอยู่ ที่พอใจ ในเป้าหมาย
เมื่อจิตพอ ใจก็สุข ทุกข์ก็คลาย
ความสบาย อยู่ที่จิต คิดว่า..พอ…

…มีผู้คนที่ไม่เข้าใจมาถามไถ่อยู่เสมอว่า ทำไมยังเกี่ยวข้องอยู่กับพิธีกรรมทางไสยศาสตร์ วัตถุมงคล เครื่องรางของขลังทำไมไม่เอาธรรมะของพระพุทธเจ้าล้วนๆมาเผยแผ่สั่งสอน…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๕”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๔

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๔…

…“คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบแก้ตัว”…

…“มัวแต่มอง จ้องผิด คนอื่นเขา
ตัวเราเป็น อย่างไร ไม่เคยรู้
จิตคิดเลว อย่างไร ไม่เคยดู
เรื่องคนอื่น เที่ยวรู้ ไปรอบทิศ”…

… มัวแต่มอง จ้องผิด คนอื่นเขา
กิเลสเรา เป็นอย่างไร ไม่เคยคิด
ไม่ถูกใจ ก็บอก ว่ามันผิด
ไม่เคยคิด มองหา กิเลสตน

…ถ้าถูกใจ ก็ชอบ บอกว่าใช่
ไม่ถูกใจ ก็ไร้ ซึ่งเหตุผล
มีข้ออ้าง มาแก้ ดีใส่ตน
ปัดชั่วพ้น จากตัว เพราะกลัวภัย

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๔”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๓

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๓…

…พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า
“จิตที่ส่งออก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตเป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ”…

๐ ทุกข์…เท่านั้น เกิดมา พาหลงใหล
สมุทัย…ที่กำเนิด เกิดทุกอย่าง
นิโรธ…ธรรม นำไป ให้ถูกทาง
มรรค…สรรค์สร้าง สัจจะ สู่พระธรรม

๐ เป็นของจริง จากสัจจะ อริยะ
องค์พุทธะ เลิศล้น ชนดื่มด่ำ
บอกโลกรู้ ดูให้เป็น จึงเห็นธรรม
เพื่อจะนำ หนึ่งชีวิต ไม่ผิดทาง…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๓”

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๒

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๒…

…เดินไปในเส้นทางธรรม พยายามที่จะดำเนินชีวิตไปตามพระธรรม เดินตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เท่าที่จะทำได้ ตามสติปัญญาและบุญกุศลของเรา ไม่ใช่เป็นการเห็นแก่ตัวแต่เราต้องเอาตัวของเราให้รอดเสียก่อน ก่อนที่เราจะไปช่วยผู้อื่นก่อนที่จะไปสอน ไปแนะนำผู้อื่นต้องรู้ ต้องเข้าใจและทำได้ ให้รู้จริงเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดในการแนะนำสั่งสอนเขา ต้องฝึกหัดปฏิบัติที่ตัวเรา ให้เกิดความกระจ่างชัดในสภาวธรรมทั้งหลายทำความรู้ความเข้าใจของเรานั้น ให้ถูกต้องสอดคล้องในหลักธรรม ก่อนจะนำไปเผยแผ่แก่คนทั้งหลาย…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๓ กันยายน ๒๕๖๔…

บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๑

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๑…

…เมื่อหยุดคิดปรุงแต่งและวางทุกสิ่งลงได้ ทั้งสิ่งที่รู้และสิ่งที่ถูกรู้ทั้งปวงสัจธรรมความจริงแท้ก็จะปรากฏขึ้นมาให้รู้เอง เพราะในความโปร่งในความว่างในความนิ่งจะมองเห็นทุกสิ่งอย่างชัดเจนชัดเจน

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๑”