หมวดหมู่: บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๐…

“บัณฑิตควรตั้งตนไว้ในคุณธรรมก่อนแล้วจึงค่อยสอนผู้อื่นภายหลังตนจึงจะไม่มัวหมอง”

“อตฺตานเมว ปฐมํ ปฏิรูเป นิเวสเย
อถญฺญมนุสาเสยฺย น กิลิสฺเสยฺย ปณฺฑิโต”

… วันเวลาแห่งชีวิตลิขิตไปตามกฎแห่งกรรมสิ่งที่เราเคยได้กระทำมาในอดีตและปัจจุบันส่งผลมาสู่วันนี้ทั้งกรรมดีที่เป็นกุศลส่งผลให้พบสิ่งดีและกรรมที่เป็นอกุศลที่ส่งผลมาเป็นอุปสรรคปัญหา สิ่งที่ผ่านมาแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะเป็นอดีต ยืดอกยิ้มสู้ยอมรับในกฎแห่งกรรมที่ทำมา…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๐”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๙…

…ปรารภธรรมกับชีวิตในยามค่ำคืน…
…ชีวิตก้าวข้ามความตายมาหลายครั้ง ในสมัยที่ยังไม่รู้จักคุณค่าของชีวิตเดินอยู่บนเส้นทางที่พลาดผิดห่างไกลจากธรรม เพลิดเพลินในการประกอบกรรมอันเป็นอกุศล โดยไม่มีความรู้สึกรักตัวและกลัวตายในสิ่งที่ทำ ชีวิตที่รอดมาได้จนถึงวันนี้มันจึงคือกำไรของชีวิต เมื่อมีความรู้สึกสำนึกผิดชีวิตที่เหลือก็ไม่มีอะไรที่น่ากลัว

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๙”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๘…

…“ปิยานํ อทสฺสนํ ทุกฺขํ อปฺปิยานญฺจ ทสฺสนํ ตสฺมา ปิยํ น กยิราถ ปิยาปาโย หิ ปาปโก”

“การไม่เห็นสิ่งที่รักเป็นทุกข์ และการเห็นสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์ เหตุนั้น จึงไม่ควรทำอะไรให้เป็นที่รัก เพราะความพรากจากสิ่งที่รัก”
เป็นการทราม (ขุ.ธ. ๒๕/๔๓)….

…ใคร่ครวญทบทวนธรรมน้อมเข้าสู่ภายในถึงความเป็นไปของกายและจิตที่ได้ผ่านมา และที่กำลังเป็นอยู่ เพื่อค้นหาตัวตนที่แท้จริงค้นหากิเลสและกรรมที่ทำให้เป็นไป ตามเหตุและปัจจัยของอุปธิทั้งหลายที่มีอยู่

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๘”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๗…

…มีผู้ปรารถนาดีหวังดีมาถามอยู่เสมอว่า ทำไม่ไม่อยู่อย่างผู้อื่นเขาทำไมไม่เอาอย่างเขา ก็ตอบไปว่าเราอยู่กับตัวตนที่แท้จริงของเราไม่เคยคิดที่จะสร้างภาพมายาให้คนมาศรัทธาชื่นชมกล่าวยกย่องสรรเสริญอยู่กับความเป็นจริง ทำในสิ่งที่ควรทำและทำได้ในขณะนั้น

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๗”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๖…

…เวลาที่เหลืออยู่ของชีวิตนั้นมันสั้นลงทุกวินาที ที่ผ่านเลยไปจงใช้เวลาที่เหลืออยู่นั้นให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคมให้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้อย่าได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยไร้สาระ ทบทวนใคร่ครวญในสิ่งที่ผ่านมา ว่าเรานั้นได้สร้างได้ทำอะไรมาบ้างแล้ว เรามีความภาคภูมิใจในสิ่งที่เราได้สร้างได้ทำมาแล้วหรือไม่ ชีวิตนี้มีความทรงจำที่ดีเก็บไว้แล้วหรือยัง…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๖”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๕…

…วันเวลาแห่งชีวิตลิขิตไปตามกฎแห่งกรรม สิ่งที่เราเคยได้กระทำมาในอดีตชาติและปัจจุบันชาติ ส่งผลมาสู่วันนี้ทั้งกรรมดีที่เป็นกุศลส่งผลให้พบสิ่งดีและกรรมที่เป็นอกุศลที่ส่งผลมาเป็นอุปสรรคปัญหา สิ่งที่ผ่านมานั้น แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะเป็นอดีต ยืดอกยิ้มสู้ยอมรับในกฎแห่งกรรมที่ทำมา…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๕”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๔…

…สมถะกรรมฐานนั้นเป็นเรื่องของสมาธิความสงบ อาศัยความวิเวกเป็นอารมณ์ของกรรมฐาน สภาวธรรมของสมาธิเป็นไปในองค์แห่งฌานสถานที่วิเวกยังกายให้วิเวก กายวิเวกนำไปสู่จิตวิเวกจิตวิเวกทำให้เกิดอุปธิวิเวก…

…แต่วิปัสสนากรรมฐานนั้น เป็นภาวะที่อยู่กับปัจจุบันธรรม อยู่กับสิ่งรอบกายที่กำลังเคลื่อนไหว ที่กำลังเกิดขึ้นตามดู ตามรู้ ตามเห็น แต่ไม่เอามาเป็นอารมณ์ไม่เข้าไปยึดติดสักแต่ว่ารู้ มีสติและสัมปชัญญะความระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ตลอดเวลาซึ่งจะต่างจากอารมณ์ของสมถะกรรมฐาน ที่ต้องการความวิเวก ความสงบเงียบ มีสติแนบแน่นอยู่กับการภาวนา จนอารมณ์นั้นเป็นหนึ่งเดียวกับสิ่งที่เพ่งอยู่ คือรู้เฉพาะสิ่งที่กำลังเพ่งอยู่เท่านั้นรู้ในความสงบนิ่ง

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๔”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๓…

…“เสียหนึ่ง อย่าเสียสอง เสียของ อย่าเสียใจเสียแล้ว ให้เสียไป ใจอย่าเสีย”…

…เป็นคำสอนของหลวงพ่อจำเนียร สีลเสฏโฐ ประธานสงฆ์วัดถ้ำเสือ ซึ่งท่านได้กล่าวเตือนสติบรรดาศิษย์ทั้งหลายให้นำไปพิจารณาปฏิบัติตามแนวของสติปัฏฐาน ๔ เรื่องของจิต คือการมีสติพิจารณาความรู้สึกที่เกิดขึ้นในจิตของผู้ปฏิบัติเมื่อมีสิ่งมากระทบแล้วจิตเข้าไปปรุงแต่งตาม

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๓”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๒…

…“ชีวิตคือการทำงาน การทำงานคือส่วนหนึ่งของชีวิต” ชีวิตต้องดำเนินไปตามกระแสของกรรม ทุกคนเกิดมาต่างมีภาระหน้าที่และบทบาทที่แตกต่างกันตามที่กรรมเก่าได้จัดสรรไปตามเหตุและปัจจัย ซึ่งที่มานั้นเราไม่สามารถที่จะแก้ไขได้ เพราะมันเป็นเรื่องของอดีตที่ผ่านมาแล้ว แต่เรื่องราวในอนาคตนั้น เราสามารถที่จะกำหนดได้โดยการสร้างเหตุและปัจจัยในวันนี้ดำเนินชีวิตตามภาระและหน้าที่ของเราที่มีให้สมบูรณ์ ทำในสิ่งที่ไม่เป็นภัยต่อชีวิต ไม่เป็นพิษต่อผู้อื่น ไม่ฝ่าฝืนศีลธรรมกฎหมายและประเพณีที่ดีงามเดินตามอริยมรรคอันมีองค์ ๘ ไปตามสถานะและสภาวะของเรา

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๒”

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๑…

…ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นอยู่ที่การเริ่มต้น “It is never too late to mend ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น” ถ้าเรามีความตั้งใจที่จะทำและมีความรับผิดชอบ ในความคิดของเราเอง คือมีสัจจะต่อตนเองแล้วทุกอย่างเริ่มต้นได้ทันทีและทุกเวลาทุกโอกาส

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๑”