…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๙…
… “รู้ไปหมด…แต่อดไม่ได้” เป็นเพราะความเคยชินที่สะสมมา ต้องพยายามแก้ไขพฤติกรรมทางความคิดเสียใหม่ค่อยๆคิดค่อยๆทำ สั่งสมประสบการณ์ทางจิต ทางความคิด สร้างความเคยชินให้เป็นนิสัย เปิดมุมมองของจิตให้เปิดกว้างและต้องพยายามกระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอจนกลายเป็นพฤติกรรมปกติของจิต ในการคิดการทำและการพูด
…ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ยากเกินความพยายามถ้าเรามีความตั้งใจจริง เราต้องทำให้จริงไม่ทอดทิ้งธุระ ต้องเอาชนะความเกียจคร้านความท้อแท้ท้อถอย และความยากลำบากอุปสรรคและปัญหามีไว้ให้แก้ไข ไม่ใช่มีไว้เพื่อท้อถอย ต้องตั้งใจจริง แล้วความสำเร็จจะไม่ไกลเกินความพยายาม “จงปลุกปลอบใจตัวเองอยู่เสมอว่า เสียอะไรก็ได้ แต่อย่าให้ใจเสีย”…
…แด่สภาวธรรมทั้งหลายที่สอนให้เข้าใจธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๒ กรกฎาคม ๒๕๖๔…