(เคลื่อนไหวดุจสายลม)
…พิจารณาธรรมเป็นคำกวีว่าด้วยเรื่อง “สังคหวัตถุ ๔”…
๐ พระพิรุณ พรั่งพรู ลงสู่พื้น…
ในค่ำคืน เดือนแรม ไม่แจ่มใส
เดือนและดาว บนฟ้า มาลาไป
ท้องฟ้าไร้ ซึ่งแสง แห่งดวงดาว
๐ เสียงสายฝน หล่นประสาน เป็นงานศิลป์
กลิ่นไอดิน ฟุ้งกระจาย ให้คลายหนาว
มีสายลม พัดผ่าน เป็นครั้งคราว
คือเรื่องราว ฝนพรำ ยามค่ำคืน
๐ ฟ้าหลังฝน สดใส ให้กระจ่าง
ฟ้าสว่าง พาใจ ให้สดชื่น
ช่วยปลุกใจ มิให้หลับ กลับมาตื่น
และพลิกฟื้น หัวใจ ให้ใฝ่ธรรม
…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๙๑…
…ไม่เคยยึดติดอยู่กับผลงานหรือสถานที่ เพียงทำหน้าที่ให้เสร็จสมบูรณ์แล้วจากไป ทิ้งไว้และเก็บไปเพียงความทรงจำที่ดีงาม ผ่านมาแล้วก็จากไป อาจจะหวนมาใหม่เมื่อถึงกาลเวลา ชีวิตที่ผ่านมาจึงคล้ายกับสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา
…มาเพื่อเติมเต็มในสิ่งที่ได้ขาดหายไปนั้นคือความมั่นใจในตนเองของผู้คนที่เขาขาดความเชื่อมั่น ซึ่งทุกคนนั้นมีพลังความสามารถอยู่ในตัวเองกันทุกคน เพียงแต่บางครั้งนำมาใช้ไม่เป็น จึงต้องหาที่พึ่งทางใจพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ วัตถุมงคล ครูบาอาจารย์เพื่อเพิ่มความมั่นใจและสร้างขวัญกำลังใจให้แก่ตนและสิ่งที่จะเสริมศรัทธา ความเชื่อมั่นให้แก่เขาได้นั้น มันต้องเป็นสิ่งที่จับต้องได้และเห็นได้ด้วยตาเนื้อ เขาจึงจะเชื่อและศรัทธา
อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๙๑”
…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๙๑…
…“ไปทะเลาะทุ่มเถียงกับเสือดีกว่าไปทะเลาะกับคนโง่ เพราะคนโง่ไม่มีเหตุผลหรือมีแต่เหตุผลของคนโง่”…
…คำของหลวงพ่อพุทธทาส…
๐ โลกธรรม นำมา ซึ่งสะสม
ค่านิยม สังคม แห่งยุคใหม่
เพื่อโอ้อวด แข่งขัน กันเรื่อยไป
หวังกำไร กอบโกย ไม่ระวัง
๐ ทั้งลาภยศ สรรเสริญ เพลินในสุข
ทำให้ทุกข์ ตามมา ในภายหลัง
เมื่อเสื่อมยศ เสื่อมลาภ ให้ล้มพัง
มีคนชัง ไม่สรรเสริญ ไม่เยินยอ
๐ กินกามเกียรติ กอบโกย เพราะโหยหา
ให้ได้มา ในสิ่ง ที่ร้องขอ
เพราะความที่ อยากได้ ไม่รู้พอ
จึงเกิดก่อ ความทุกข์ ไม่สุขใจ
๐ ความสำเร็จ ของชีวิต ที่คิดหา
คือทรัพย์สิน เงินตรา นั้นหาไม่
ความสำเร็จ ของชีวิต อยู่ที่ใจ
บอกว่าพอ เมื่อไหร่ ก็ใช่เลย
๐ เมื่อมุ่งหวัง มาเป็น สมณะ
เพื่อลดละ ทุกสิ่ง ไม่นิ่งเฉย
ทั้งอัตตา ตัวตน ที่คุ้นเคย
กิเลสเอย ตัณหาเอย ควรละวาง
๐ อยู่กันแบบ พอเพียง ก็เพียงพอ
การร้องขอ เกินไป ออกให้ห่าง
เดินตามธรรม มีธรรม เป็นแนวทาง
ตามแบบอย่าง พระอาจารย์ ท่านทำมา
๐ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นตัวอย่าง
ท่านได้สร้าง แบบไว้ ให้ศึกษา
ตามหลักธรรม ขององค์ พระสัมมา
ใช้ปัญญา มีสติ และตริตรอง
…” คุณ…คิดดี แล้วหรือ ที่กระทำ
มา…ถลำ ทำชั่ว ให้มัวหมอง
ทำ…เพื่อใคร โปรดคิด ด้วยจิตตรอง
อะไร…ถูก อะไรต้อง จงตรองดู “…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑ มิถุนายน ๒๕๖๕…
…สดับธรรมในยามเช้าก่อนลงทำวัตร…
…คนเราควรมองผู้มีปัญญาใด ๆ ที่คอยชี้โทษคอยกล่าวคำขนาบอยู่เสมอไป ว่าคนนั้นแหละคือผู้ชี้ขุมทรัพย์ละ ควรคบบัณฑิตที่เป็นเช่นนั้นเมื่อคบหากับบัณฑิตชนิดนั้นอยู่ ย่อมมีแต่ดีท่าเดียว ไม่มีเลวเลย…
…พระไตรปิฎกบาลี สยามรัฐ ๒๕/๒๕/๑๖…
…มีญาติโยมถามว่า เป็นพระเถระผู้ใหญ่แล้วทำไมต้องออกมารับบิณฑบาต ต้องกวาดลานวัดด้วย ก็ได้ตอบคำถามญาติโยมไปว่าการออกรับบิณฑบาตและกวาดลานวัดนั้นเป็นกิจวัตรข้อหนึ่งของพระสงฆ์ในกิจวัตร๑๐ ประการ คือ…
อ่านเพิ่มเติม “สดับธรรมในยามเช้าก่อนลงทำวัตร”