…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๓๔…
…อย่าเป็นห่วงพระพุทธศาสนาเลย เพราะว่าพระพุทธองค์ทรงประกาศพระพุทธศาสนาไว้ ๕,๐๐๐ ปีพระพุทธศาสนาก็ย่อมตั้งอยู่ในโลกนี้ ๕,๐๐๐ ปี ที่ใดมีคนศรัทธาและนับถือ ก็ย่อมเจริญงอกงามในหมู่คนที่นั่น ส่วนที่ใดคนไม่ศรัทธาหรือเคยศรัทธามาแล้ว แต่ละทิ้งหรือกระทำผิดแผกจากหลักของพระศาสนา ก็ย่อมเคลื่อนย้ายจากที่นั่น ไปตั้งอยู่ในที่ที่มีคนศรัทธาและนับถือ
…หลักธรรมคำสอนที่ผิดแผกแตกต่างไปจากพระพุทธศาสนานั้น เรียกว่า “สัทธรรมปฏิรูป” นั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแน่นอน พระพุทธองค์ก็ทรงตรัสไว้ว่าผู้ใดสร้างและนับถือสัทธรรมปฏิรูปผู้นั้นก็ย่อมเดินออกห่างจากวิถีแห่งพุทธศาสนา ซึ่งผู้ออกห่างวิถีแห่งพุทธศาสนาย่อมมีอยู่แน่นอน
…เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามกฎพระไตรลักษณ์และหลักของความเป็น “ตถตา” เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่หลักธรรมของพุทธศาสนานั้นก็ย่อมยังคงอยู่ หาได้เสื่อมไปไม่ คนต่างหากที่เสื่อมจากพระพุทธศาสนา เมื่อพระพุทธศาสนาครบ ๕,๐๐๐ ปีแล้ว คนก็จะค่อยๆละทิ้งหลักธรรมของพระพุทธศาสนาจนไม่มีใครรู้ได้ในที่สุด รอจนกว่าพระพุทธเจ้าองค์ใหม่จะมาตรัสรู้ธรรมในกาลข้างหน้าคนจึงจะรู้และเข้าถึงพุทธธรรมอีกครั้ง
…อย่าได้เป็นห่วงพระพุทธศาสนาเลยถ้าท่านนั้นเป็นชาวพุทธ จงห่วงตัวท่านเองเถิด ว่าการประพฤติปฏิบัติของท่านนั้น เป็นการส่งเสริมทรงไว้หรือทำลายพระพุทธศาสนา เพราะว่าคำตรัสของพระพุทธองค์นั้นเป็นหนึ่งเสมอไม่เคยคลาดเคลื่อนเป็นอย่างอื่นไปได้
…“ พระพุทธธรรมนั้นคงอยู่ แต่ผู้คนนั้นเป็นผู้เสื่อม ”…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๘ สิงหาคม ๒๕๖๕…
