หมวดหมู่: รวมธรรมคำกลอน

…ทบทวนในสิ่งที่ผ่านมา…

…เป็นสิ่งทุกคนไม่คาดคิด ที่เห็นเราในเพศบรรพชิตในวันนี้ เพราะจากอดีตที่ผู้คนเคยสัมผัสมา เคยเป็นคนที่ไม่มีศาสนาเป็นขี้เหล้า ขี้ยา อันธพาล เป็นพวกบ้าอุดมการณ์หัวเอียงซ้าย ถูกมองว่าเป็นคนโหดร้ายหัวรุนแรง ไม่เคยเชื่อในเรื่องบาปกรรม

อ่านเพิ่มเติม “ทบทวนในสิ่งที่ผ่านมา”

…อานิสงส์ในการสร้างฐานโบสถ์…

…ส่งผลให้ครอบครัว และการงาน จะเป็นบึกแผ่น ไม่คลอนแคลน ไม่ล้ม เป็นฐานของบุญอันยิ่งใหญ่ ครอบครัว และเครือญาติ จะมีความอบอุ่น รักใคร่ปรองดองกัน ไม่ว่าจะเกิดชาติใด ก็จะเป็นคนมีหลักฐานมั่นคง ไม่เป็นคนหลักลอย ชีวิตมีหลัก ทำสิ่งใดก็สัมฤทธิ์ผล จะมีฐานรองรับทรัพย์เพิ่มพูนมหาศาล เหมือนดั่ง ฐานโบสถ์ ที่รองรับองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้ฐานบุญของเรามีความมั่นคง สมบูรณ์ที่สุด แก้กรรมให้กับผู้ที่ ครอบครัวแตกแยก มีชีวิตหลักลอย เปลี่ยนงานบ่อย ย้ายบ้านบ่อย ไม่มีหลักในชีวิต ผู้ที่รู้สึกเคว้งคว้าง คลอนแคลนในชีวิต…

อ่านเพิ่มเติม “อานิสงส์ในการสร้างฐานโบสถ์”

…ปรารภธรรมและคำกวีก่อนลงทำวัตรเช้า…

…การอยู่ร่วมกันในสังคมนั้น เราจะต้องมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี ต่อชุมชนและคนรอบกายเพื่อพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ก่อนที่เราจะร้องขอจากเขานั้น เราต้องแบ่งปันและให้เขาก่อน จงเป็นผู้ให้แล้วท่านจะรับการให้ตอบแทน เป็นคำสอนของครูบาอาจารย์การมีน้ำใจต่อหมู่คณะนั้น จะทำให้ท่านได้รับความเกรงใจ

…สรุปลงได้ในหลักธรรมเรื่อง “พรหมวิหาร” ซึ่งแปลว่าเป็นธรรมอันเป็นเครื่องอยู่ของพรหมธรรมอันเป็นหลักประจำใจของผู้ใหญ่ ธรรมที่ผู้ใหญ่ควรประพฤติ พรหมวิหารนั้น เป็นธรรมที่เกิดขึ้นในใจ เป็นธรรมที่กระตุ้นให้เกิดการกระทำ เช่น สงเคราะห์ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นซึ่งมีอยู่ ๔ ประการอันได้แก่…

อ่านเพิ่มเติม “ปรารภธรรมและคำกวีก่อนลงทำวัตรเช้า”

…บอกเล่าจากการเดินทาง…

…เป็นเวลาสามสิบกว่าปีแล้วที่ได้เดินทางไปร่วมสร้าง ร่วมบูรณะ ปฏิสังขรณ์วัดวาอารามตามที่ต่าง ๆ ทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย ยอมรับว่ามีบ้างที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจแต่ไม่เคยที่จะท้อถอย ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นได้เรียนรู้อะไรมากมายทั้งในสิ่งที่จับต้องได้ อันเป็นรูปธรรมทั้งหลายและในสิ่งที่จับต้องไม่ได้แต่รู้ได้ด้วยใจ อันเป็นนามธรรมทั้งหลาย สิ่งที่ผ่านมานั้นมันคุ้มค่ากับวันเวลาที่ผ่านไป เมื่อสิ่งที่ได้ตั้งเป้าหมายไว้นั้นมันบรรลุผลตามที่วางไว้ บอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า “เราเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา ไม่เคยติดยึดในสิ่งที่ได้สร้างทำมา เพียงผ่านมาแล้วก็จากไป เหลือไว้เพียงความทรงจำที่งดงาม”

…ชีวิตนั้นต้องเดินหน้าต่อไป ตราบที่
ยังมีลมหายใจและยังไม่สิ้นกิเลส
ไปเพื่อสร้างเหตุและปัจจัย เพื่อที่
จะทำให้บรรลุเป้าหมายเจตนารมณ์
ที่ตั้งใจไว้

…ปณิธาน อุดมการณ์ ที่ตั้งไว้
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ซึ่งความฝัน
จะเก็บดาว สาวแสง แห่งตะวัน
ทอสานฝัน เส้นทางธรรม ที่นำพา…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…

…เรียงร้อยถ้อยธรรมในยามใกล้ค่ำ…

…ชีวิต คือการเดินทางของจิตวิญญาณที่ต้องผ่านบททดสอบมามากมายกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางของชีวิตเรียนรู้ความถูกผิดและดีชั่วอยู่ตลอดเวลาแสวงหาซึ่งความสำเร็จของชีวิตที่คิดไว้ซึ่งแตกต่างกันไปตามความปรารถนาของตนตามเหตุและปัจจัยที่มีกรรมเป็นตัวจำแนก…

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยถ้อยธรรมในยามใกล้ค่ำ”

…รำพึงธรรมกับสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา…

…บอกกล่าวกับผู้คนที่ได้พบปะกันอยู่บ่อยครั้งว่าเรื่องราวเหตุการณ์ของแต่ละคนที่ได้ผ่านมานั้นมันไม่ใช่เหตุบังเอิญแต่ทุกสิ่งอย่างนั้น กรรมเป็นผู้จัดสรรให้มันเป็นไป…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมกับสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา”

…บอกเล่าจากการเดินทาง…

…ปิฏกํ พุทฺธวจนํ อาหริตฺตวา
กถิยมานํ อุปฺปมาทํ โอตรติ

พระไตรปิฏกทั้งหมดทั้งสิ้นอันพระธรรมกถึกได้เทศนาสั่งสอนนั้น ก็รวมลงอยู่ในที่ความมีสติอย่างเดียว…

…กวีธรรม นำทาง สว่างจิต
ให้แง่คิด โลกทัศน์ ได้เปิดกว้าง
ชีวะทัศน์ วิสัยทัศน์ ได้จัดวาง
มองทุกอย่าง ว่ามันเป็น เช่นนั้นเอง

…มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับ
เปลี่ยนสลับ กันไป ไม่รีบเร่ง
โลกธรรม มันเป็น เช่นนั้นเอง
เมื่อได้เพ่ง พินิจ คิดใคร่ครวญ…

อ่านเพิ่มเติม “บอกเล่าจากการเดินทาง”

…ผู้ชี้ขุมทรัพย์…

…อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธอ อย่างทะนุถนอมเหมือนพวกช่างหม้อ ทำแก่หม้อที่ยังเปียก ยังดิบอยู่

…อานนท์ ! เราจักขนาบแล้วขนาบอีก ไม่มีหยุด

…อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้วชี้โทษอีก ไม่มีหยุด

…ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสารผู้นั้นจักทนอยู่ได้…
อุปริ. ม. ๑๔/๒๔๕/๓๕๖.

อ่านเพิ่มเติม “ผู้ชี้ขุมทรัพย์”

…เรียงร้อยธรรมตามรายทาง…

…จิตที่ส่งออกคิดแต่เรื่องภายนอกเป็นสมุทัย คือเหตุให้เป็นทุกข์จิตจะเป็นสุขเมื่อจิตเห็นจิตเห็นความคิดเห็นการกระทำยอมรับในความเป็นจริงของสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตเป็นนิโรธคือเห็นความดับไปเห็นที่สิ้นสุดบทพิสูจน์ไม่ใช่เพียงความคิดหรือคำพูด แต่เป็นการกระทำน้อมนำสิ่งเหล่านั้นมาประพฤติปฏิบัติให้เห็นใน “ปัจจัตตัง” ท่านก็จะเข้าถึงซึ่งความเป็น “ตถตา รู้ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง”

อ่านเพิ่มเติม “เรียงร้อยธรรมตามรายทาง”

…ปรารภธรรมในยามใกล้ค่ำที่เริ่มหนาว…

…การมีสติรู้ตัวทั่วพร้อม เรียกว่า ทำความเพียร ไม่จำเป็นว่าต้องนั่งสมาธิเดินจงกรม จึงจะเรียกว่าทำความเพียรถ้าไม่มีสติรู้ตัว ฟุ้งซ่านไป คิดไปเรื่อยก็ไม่เรียกว่าทำความเพียร ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใด จะยืน เดิน นั่ง นอนถ้าเรามีสติรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ในขณะนั้น จึงเรียกว่าเรากำลังทำความเพียร

อ่านเพิ่มเติม “ปรารภธรรมในยามใกล้ค่ำที่เริ่มหนาว”