หมวดหมู่: ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐…

…”จะรู้ว่าใครมีศีลหรือไม่ต้องอยู่ร่วมกันนาน ๆ

…จะรู้ว่าใครมือสะอาดหรือไม่ต้องดูที่การทำงาน

…จะรู้ว่าใครมีปัญญาหรือไม่ต้องดูที่การสนทนา

…จะรู้ว่าใครมีกำลังใจเข้มแข็งหรือไม่ต้องดูที่คราวคับขัน”…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๙…

…พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า “จิตที่ส่งออก เป็นสมุทัยผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออก เป็นทุกข์จิตเห็นจิตเป็นมรรคผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ”…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๙”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๘…

…ชีวิตก้าวข้ามความตายมาหลายครั้ง ในสมัยที่ยังไม่รู้จักคุณค่าของชีวิตเดินอยู่บนเส้นทางที่พลาดผิดห่างไกลจากธรรม เพลิดเพลินในการประกอบกรรมอันเป็นอกุศล โดยไม่มีความรู้สึกรักตัวและกลัวตายในสิ่งที่ทำ ชีวิตที่รอดมาได้จนถึงวันนี้มันจึงคือกำไรของชีวิต เมื่อมีความรู้สึกสำนึกผิดชีวิตที่เหลือก็ไม่มีอะไรที่น่ากลัว

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๘”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๗…

…ไม่ใช่บทความหรือเรื่องสั้น ไม่ใช่บันทึกประจำวัน แต่มันเป็นคำบอกเล่าจากความรู้สึกในชั่วขณะหนึ่ง ซึ่งมันเป็นจริงในขณะนั้น อาจจะเรียกได้ว่ามันเป็นปัจจุบันธรรม เป็นถ้อยคำที่เรียบง่าย ไร้การปรุงแต่งหรือกลั่นกรองเพราะเป็นมุมมองในขณะนั้น

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๗”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๖…

…คติธรรมคำสอนของหลวงพ่อจำเนียร…

…ไม่น้อยใจตัวเองและผู้อื่น
…ไม่เสียใจตัวเองและผู้อื่น
…ไม่โกรธตัวเองและผู้อื่น
…ไม่ประชดตัวเองและผู้อื่น

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๖”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๕…

…มีผู้ปรารถนาดีหวังดีมาถามอยู่เสมอว่า ทำไม่ไม่อยู่อย่างผู้อื่นเขาทำไมไม่เอาอย่างเขา ก็ตอบไปว่าเราอยู่กับตัวตนที่แท้จริงของเราไม่เคยคิดที่จะสร้างภาพมายาให้คนมาศรัทธาชื่นชมกล่าวยกย่องสรรเสริญอยู่กับความเป็นจริง ทำในสิ่งที่ควรทำและทำได้ในขณะนั้น

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๕”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๔…

…พบปะและสนทนากับผู้มาเยือนอยู่เสมอพูดคุยสนทนาธรรม เป็นไปตามวาระเป็นไปตามกาลของงานนั้น ๆ สนองตอบโจทย์ความต้องการให้เขา เท่าที่เรานั้นจะทำได้ และสิ่งที่กระทำไปนั้นต้องไม่ผิดธรรมไม่ผิดวินัยและเป็นไปโดยชอบประกอบด้วยกุศล นั้นคือสิ่งเราสงเคราะห์ให้ได้…

…ใช้เวลายามว่างด้วยการฟังธรรมเพื่อนำมาวิเคราะห์หาความเหมาะสมกับตัวของเราเองที่จะนำไปปฏิบัติเปิดธรรมะของนิกายเซ็น ฟังสูตรของเหว่ยหลาง ฟังสูตรของฮวงโป ฟังแล้วคิดพิจารณาวิเคราะห์ตามในโศลกธรรมทั้งหลายของนิกายเซ็น ซึ่งเป็นเรื่องของการสอนที่ไร้รูปแบบ เป็นเรื่องของการสอนที่จิต ให้พิจารณา…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๔”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๓…

“คนฉลาดไม่ถูกเรื่อง ถึงจะพยายามทำประโยชน์ ก็ไม่สัมฤทธิ์ผลให้เกิดสุข”

“น เว อนตฺถกุสเลน อตฺถจริยา สุขาวหา”
…โพธิสัตว์สุภาษิต อารามทูสกชาดก ๒๗/๑๕…

… หลับตาเจริญสติภาวนา เหมือนกับอ่านตำราในห้องเรียนหรือสอบข้อเขียนโดยทั่วไป แต่การปฏิบัติโยธากัมมัฏฐานเหมือนกับการสอบการปฏิบัติภาคสนาม …

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๓”

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๒…

…คดีทางโลกนั้นมีอายุความ แต่เรื่องของกรรมอายุความนั้นไม่มี ตราบใดที่ยังไม่ได้ชดใช้ซึ่งวิบากกรรมกรรมนั้นย่อมตามติดตัวอยู่เสมอ…

…ชีวิตนี้คล้ายดั่งฟ้าหลังฝน…

…คือแสงเงิน แสงทอง ส่องขอบฟ้า
สกุณา ขับขาน เปิดม่านใหม่
คือภาพความ ทรงจำ ที่ฝังใจ
นิมิตใหม่ วันฟ้าใหม่ ที่ได้มา

…ฟ้าหลังฝน ความมืดมน นั้นสลาย
ฟ้ากลับกลาย เปลี่ยนสี มีเนื้อหา
เหมือนแสงเงิน แสงทอง ส่องทาบทา
ปลุกชีวา ให้ชีวิต นิมิตดี

…ชีวิตใหม่ ก้าวไป ในทางสุข
ห่างจากทุกข์ สุขไป ในวิถี
เข้าใจโลก เข้าใจธรรม ก่อกรรมดี
ชีวิตนี้ ก็มีค่า ขึ้นมากมาย

…ความสำเร็จ ของชีวิต จิตนั้นรู้
มันขึ้นอยู่ ที่พอใจ ในจุดหมาย
เมื่อจิตพอ ใจก็สุข ทุกข์ก็คลาย
ความสบาย อยู่ที่จิต คิดว่า..พอ…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๕…

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๑…

… วันเวลาแห่งชีวิตลิขิตไปตามกฎแห่งกรรมสิ่งที่เราเคยได้กระทำมาในอดีตและปัจจุบันส่งผลมาสู่วันนี้ทั้งกรรมดีที่เป็นกุศลส่งผลให้พบสิ่งดีและกรรมที่เป็นอกุศลที่ส่งผลมาเป็นอุปสรรคปัญหา สิ่งที่ผ่านมาแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะมันเป็นอดีตจงยืดอกยิ้มสู้ยอมรับในกฎแห่งกรรม…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๑”