บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๗

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๗…

…มีพุทธพจน์ที่ทรงตรัสไว้ว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย ศีลเป็นพื้นฐานเป็นที่รองรับคุณอันยิ่งใหญ่ประหนึ่งแผ่นดินเป็นที่รองรับและตั้งลงแห่งสิ่งทั้งหลายทั้งที่มีชีพและหาชีพมิได้ เป็นต้นว่าพฤกษาลดาวัลย์ มหาสิงขรและสัตว์จตุบาท ทวิบาทนานาชนิดบุคคลผู้มีศีลเป็นพื้นใจย่อมอยู่สบายมีความปลอดโปร่งเหมือนเรือนที่ปัดกวาด เช็ดถูเรียบร้อย ปราศจากเรือดและฝุ่นเป็นที่รบกวน”…

…“สวรรค์ อยู่ในอก
และนรก อยู่ในใจ”
เราทำ สิ่งใดไว้
รู้แก่ใจ ของเราเอง

…ดีชั่ว ตัวกำหนด
จะละลด ควรรีบเร่ง
ความชั่ว จงกลัวเกรง
อย่าอวดเบ่ง เพราะถือดี

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๗”

ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๑

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๑…

” บัณฑิตควรตั้งตนไว้ในคุณธรรมก่อนแล้วจึงค่อยสอนผู้อื่นภายหลังตนจึงจะไม่มัวหมอง “

” อตฺตานเมว ปฐมํ ปฏิรูเป นิเวสเย
อถญฺญมนุสาเสยฺย น กิลิสฺเสยฺย ปณฺฑิโต “…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๑”

ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๕๑

…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๕๑…

…”ภายนอกเคลื่อนไหว ภายในสงบนิ่ง” คำว่าสงบนิ่งนั้น หมายถึงการไม่หวั่นไหวไปตามกระแสโลกทั้งหลายไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ประสพพบเห็นวางใจให้เป็นกลาง มองทุกสิ่งอย่างด้วยเหตุและผล ซึ่งอยู่บนหลักแห่งธรรม นำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ อย่างที่ครูบาอาจารย์ท่านได้กล่าวสอนไว้ว่า “ให้ทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง” คือว่างจากกิเลส คือว่างจากตัณหาและอัตตา พิจารณาทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นธรรมะ ให้สอดคล้องกันทั้งในทางโลกและทางธรรม

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๕๑”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๖

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๖…

…สิ่งที่จะทำให้เกิดความเจริญในธรรมได้เร็วนั้น ก็คือแนวทางที่จะปฏิบัตินั้นต้องเหมาะสมกับจริตของเรา “ธรรมะสัปปายะ” อันมี “ฉันทะ” ความพึงพอใจในสิ่งที่ทำเป็นพื้นฐานคือการมีศรัทธาในสิ่งที่กระทำ มีความเพียรพยายามที่จะกระทำในสิ่งที่ชอบในสิ่งที่ใช่ ตั้งใจทำไปโดยไม่ทอดทิ้งธุระ กระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอมีการคิดพิจารณาใคร่ครวญ ว่าสิ่งที่ทำไปนั้นมันเป็นอย่างไร สิ่งนี้คือ “อิทธิบาท ๔” สิ่งนี้คือแนวทางที่จะนำไปสู่ความสำเร็จทั้งหลาย…

…กวีธรรมนำทางสว่างจิต…

๐ ยกข้อธรรม นำมา สาธยาย
สื่อความหมาย แห่งธรรม นำวิถี
ให้ใคร่ครวญ ทวนทบ พบสิ่งดี
บทกวี ชี้ทาง ห่างอบาย

๐ ทุกถ้อยคำ เน้นย้ำ เรื่องสติ
สมาธิ ตั้งมั่น มีจุดหมาย
มีสติ คุ้มครอง รองรับกาย
เดินตามสาย เส้นทาง อย่างมั่นคง

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๖”

ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๕๐

…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๕๐…

…ระลึกถึงข้อธรรมคำสอนของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล บทหนึ่งที่ท่านกล่าวไว้ว่า “การไม่กังวล การไม่ยึดถือ นั่นแหละคือวิหารธรรมของนักปฏิบัติ” เอามาเป็นข้อคิดและพิจารณาน้อมนำมาซึ่งการปฏิบัติตาม ทำให้เกิดความรู้และความเข้าใจในข้อธรรมนั้นๆตามกำลังของสติระลึกรู้ที่เราได้ฝึกฝนมา

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๕๐”

ปรารภธรรมในยามค่ำที่วัดลาดเค้า

…ปรารภธรรมในยามค่ำที่วัดลาดเค้า…

…”อย่าโอ้อวดว่าเราเก่งกว่าผู้อื่นวิเศษกว่าผู้อื่นอย่าคิดว่าเรารู้มากกว่าผู้อื่น รู้ดีกว่าผู้อื่น จะเป็นเหตุให้ก่อเกิดมานะทิฐิ เกิดความถือตัวถือตน”…

อ่านเพิ่มเติม “ปรารภธรรมในยามค่ำที่วัดลาดเค้า”

ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐…

…”จะรู้ว่าใครมีศีลหรือไม่ต้องอยู่ร่วมกันนาน ๆ

…จะรู้ว่าใครมือสะอาดหรือไม่ต้องดูที่การทำงาน

…จะรู้ว่าใครมีปัญญาหรือไม่ต้องดูที่การสนทนา

…จะรู้ว่าใครมีกำลังใจเข้มแข็งหรือไม่ต้องดูที่คราวคับขัน”…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๕

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๕…

…ฤดูกาลแห่งชีวิต (ความเปลี่ยนแปลง)…

…เมฆดำปกคลุมทั่วท้องฟ้า
สายลมพัดกระโชกผ่านมา
เม็ดกล้าแห่งพืชพันธุ์เบ่งบาน
รอการเริ่มต้นของชีวิตใหม่
เป็นสัญญาณเตือนให้รู้ว่า
หน้าฝนกำลังจะมาเยือน
ฤดูกาลใหม่กำลังมาเยือน
เปลี่ยนไปตามฤดูกาล…

…กาลเวลาที่ผ่านไป
เก็บเกี่ยวอะไรได้มากมาย
ได้รู้และเข้าใจในชีวิต
เห็นความถูกผิดในความคิด
และสิ่งที่ได้กระทำที่ผ่านมา
ได้รู้ว่าจุดหมายปลายทางนั้นยังไกล
และต้องก้าวเดินต่อไปสู่จุดหมาย…

…ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา
ใต้ร่มเงาหมู่มวลพฤกษา
บนจุดหนึ่งของกาลเวลา
ถามตนเองเสมอว่าแสวงหาสิ่งใด
ทบทวนดูถึงสิ่งที่ผ่านไป
จงรู้ว่าความหวังที่ตั้งไว้
นั้นก้าวไกลถึงไหนแล้ว…

… ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๐ กรกฎาคม ๒๕๖๔…

ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๔๙

…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๔๙…

…เดินทางอยู่บนถนนที่ทอดยาวมากมายด้วยยวดยานที่ผ่านไปมาเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาไปตามเส้นทางหยุดบ้างพักบ้างเมื่อเหนื่อยล้าพบปะเจรจากับเพื่อนผู้ร่วมทางต่างคนต่างมีเป้าหมายของการเดินทางเก็บเกี่ยวทุกอย่างที่เป็นประสบการณ์…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๔๙”

ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๙

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๙…

…พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า “จิตที่ส่งออก เป็นสมุทัยผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออก เป็นทุกข์จิตเห็นจิตเป็นมรรคผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ”…

อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๙”