หมวดหมู่: บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๑๐๐…

…“ไม่มีใครรู้ซึ้งเท่าหนึ่งจิต” เราต้องรู้จักตัวเรา เพราะไม่มีใครจะรู้เหตุและผลของตัวเราเท่ากับตัวเรา เราเองต้องเป็นผู้สอบอารมณ์ของตัวเราไม่ต้องให้ใครเขามาสอบอารมณ์ของตัวเรา “จงรู้จักกาย รู้จักจิต รู้จักความคิดและรู้ในสิ่งที่กำลังกระทำ” เราจึงจะไม่หลงทาง หลงตัวเอง หลงกิเลส และการสอบอารมณ์ที่ดีที่สุดก็คือการทำงานที่ใช้กำลังแรงงานร่วมกับผู้อื่น เพราะเราจะได้เจอผัสสะ (สิ่งที่มากระทบ) ทั้งภายนอกและภายใน เราจะได้เห็นความหวั่นไหวและความสงบนิ่งของเรา ซึ่งมันคือของจริงคือสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ แล้วเราจะได้รู้ว่าการปฏิบัติธรรมของเรานั้นมันก้าวหน้าไปถึงไหน (รู้ได้เมื่อภัยมาปัญหาไม่มา ปัญญาไม่มี บารมีไม่เกิด) ไม่ใช่นั่งคิดนั่งฝันว่ามันเป็นอย่างนั้นมันเป็นอย่างนี้ มันต้องมีของจริงมาพิสูจน์มาทดสอบอารมณ์ของเรา…

…แด่การทำงานหนักที่สอนให้เข้าใจถึงการปฏิบัติธรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๓ กรกฎาคม ๒๕๖๔…

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๙…

… “รู้ไปหมด…แต่อดไม่ได้” เป็นเพราะความเคยชินที่สะสมมา ต้องพยายามแก้ไขพฤติกรรมทางความคิดเสียใหม่ค่อยๆคิดค่อยๆทำ สั่งสมประสบการณ์ทางจิต ทางความคิด สร้างความเคยชินให้เป็นนิสัย เปิดมุมมองของจิตให้เปิดกว้างและต้องพยายามกระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอจนกลายเป็นพฤติกรรมปกติของจิต ในการคิดการทำและการพูด

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๙”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๘…

…“เพียงคุณเปลี่ยนมุมมองและความคิดชีวิตคุณก็จะเปลี่ยน” คือคำที่เน้นย้ำอยู่เสมอ เมื่อมีการสนทนาธรรม การมองโลกในแง่ดีจะทำให้ชีวิตของเรานั้นลดความกดดันและความเครียดได้ ใจจะไม่กังวลเพราะรู้และเข้าใจว่าสิ่งทั้งหลาย “มันเป็นเช่นนั้นเอง” มันเป็นเรื่องของธรรมชาติที่เรานั้นไม่สามารถที่จะไปกำหนดมันได้ ให้มันเป็นไปตามความพึงพอใจของเรา และเมื่อเราได้พิจารณาจิตของเราว่าทำไม มันจึงอยากให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๘”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๗…

…อวดดี ทั้งที่ไม่มีดีในตัวอวดเก่งทั้งที่ไม่มีความเก่งในตัวอวดรู้ ทั้งที่ไม่มีความรู้อะไรในตัวคนโง่ชอบอวดตัวว่าเป็นคนฉลาดคนขี้ขลาด มักจะอวดตัวว่าเป็นผู้กล้า…

…วางใจให้มันมั่งคง ไม่กังวลไม่สนใจใคร ทำให้เหมือนกับอยู่คนเดียว ภายนอกเคลื่อนไหวภายในทำใจให้สงบ พิจารณาร่างกายพิจารณาดูจิต มันฟุ้งซ่านไปไหนก็ให้รู้จักมัน รู้เท่าทันกับกิเลสสู้กับกิเลสที่เกิดขึ้นในใจเราเอาชนะมันให้ได้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับวัน ๆ หนึ่ง…

…ศรัทธาคือที่มาของความสำเร็จ…

๐ ศรัทธา เป็นที่ตั้ง
คือพลัง ของทุกสิ่ง
เรียนรู้ จากความจริง
จากทุกสิ่ง ที่ได้ทำ

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๗”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๖…

… รอยทาง สร้างรอยธรรม
ผู้ชี้นำ องค์สัมมา
ตามรอย ศาสดา
ให้ศึกษา และเดินตาม

… ทางธรรม นำชีวิต
กุศลจิต พยายาม
แบบอย่าง ที่ดีงาม
ขอเดินตาม พระสัมมาฯ

… แนวทาง แห่งความสุข
เพื่อดับทุกข์ อวิชชา
โมหะ และอัตตา
ทั้งตัณหา อุปาทาน

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๖”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๕…

…ทบทวนถึงทุกสิ่งทุกอย่างตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เห็นความก้าวหน้าและความเสื่อมถอย ในหลายสิ่งหลายอย่าง วิเคราะห์หาเหตุและผลที่ทำให้เป็นไปอย่างนั้นนำมาหาข้อสรุปเพื่อจะกำหนดทิศทางที่จะก้าวเดินไปด้วยกัน ของหมู่คณะและองค์กรที่มีส่วนร่วม

…พิจารณาถึงหัวข้อธรรมบทหนึ่ง ซึ่งเคยได้ศึกษาและได้นำมาปฏิบัติ หัวข้อธรรมนั้นคือ สังคหวัตถุธรรม ๔ ประการ คือธรรมที่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจหมู่คณะ และประสานหมู่คณะทั้งหลายให้เกิดความสามัคคีรักใคร่ซึ่งกันและกัน อันเป็นการสงเคราะห์ด้วยธรรม อันได้แก่…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๕”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๔…

“ภิกษุทั้งหลาย! เราประพฤติพรหมจรรย์นี้มิใช่เพื่อหลอกลวงคน เพื่อให้คนบ่นถึงเพื่อผลคือลาภสักการะและชื่อเสียงเพื่อเป็นเจ้าลัทธิ เพื่อให้คนทั้งหลายรู้จักเราก็หามิได้ แต่ที่จริงแล้วเพื่อความสังวรระวัง เพื่อละกิเลสเพื่อคลายกิเลส และเพื่อดับกิเลสเท่านั้น”

“นยิทํ ภิกฺขเว พฺรหฺมจริยํ วุสฺสติ
ชนกุหนตฺถํ น ชนลปนตฺถํ
น ลาภสกฺการสิโลกานิสํสตฺถํ
น อิติวาทปฺปโมกฺขานิสํสตฺถํ
น อิติ มํ ชโน ชานาตูติ
อถโข อิทํ ภิกฺขเว พฺรหฺมจริยํ วุสฺสติ
สํวรตฺถํ ปหานตฺถํ วิราคตฺถํ นิโรธตฺถนุติ”
…พุทธสุภาษิต พรหมจริยสูตร ๒๑/๒๙…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๗ กรกฎาคม ๒๕๖๔…

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๓…

“ผู้ใด มีปัญญาทราม อาศัยทิฏฐิลามกคัดค้านคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งมีปกติเป็นธรรมพฤติกรรมของผู้นั้นย่อมเป็นไปเพื่อฆ่าตน เหมือนขุยไผ่ฆ่าต้นไผ่”

“โยสาสนํ อรหนฺตํ อริยานํ ธมฺมชีวินํ
ปฏิกฺโกสติ ทุมฺเมโธ ทิฏฺฐึ นิสฺสาย ปาปกํ
ผลานิ กณฺฏกสฺเสว อตฺตฆญฺญาย ผลฺลติ”
…พุทธสุภาษิตธรรม…

…ก้าวย่างตามรอยทาง เพื่อสร้างรอยธรรม…

๐ ได้พบ ได้เห็น หลายสิ่ง
เรื่องจริง จึงมา บอกกล่าว
ให้รู้ รับทราบ เรื่องราว
ทุกก้าว ที่เดิน ผ่านมา

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๓”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๒…

…การรักษาศีลนั้น เราอย่าไปยึดติดกับถ้อยคำและตัวอักษรให้มากเกินไปมันอยู่ที่ใจของเรา เพราะว่าการรักษาศีลนั้น คือการมีสติและสัมปชัญญะอยู่กับกายและใจของเรา (ภาษาชาวบ้านเรียกว่าใจอยู่กับกับเนื้อกับตัว) รู้ว่าเรากำลังทำอะไรและสิ่งที่เราทำนั้นเป็นกุศลหรือเป็นอกุศล

…ถ้าเป็นอกุศลก็ไม่ควรกระทำ ควรงดเว้นการที่เราหักห้ามใจในอกุศลได้นั้นทำให้เกิดคุณธรรม คือหิริและโอตตัปปะ (ความละอายและเกรงกลัวต่อบาป) ศีลจะสมบูรณ์ได้นั้น ต้องประกอบด้วยคุณธรรม คือมีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป มีสติและสัมปชัญญะที่สมบูรณ์

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๒”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๑…

…ในยามดึกสงัดของราตรีหนึ่ง นั่งมองจันทร์ที่ริมหน้าต่างดูลมหายใจเข้าออกของตนเอง ภายนอกเคลื่อนไหวภายในสงบนิ่งเสียงหรีดหริ่งเรไรดังแว่วมาแผ่วเบาคล้ายเสียงดนตรีแห่งรัตติกาล พระจันทร์เสี้ยวของคืนขึ้นสี่ค่ำหมู่ดาวที่พราวแสงบนท้องฟ้าธรรมชาติจัดสรรมาได้อย่างลงตัว…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๑”